Logo yachtinglog.com

Ladakh: The Mountain Desert

Ladakh: The Mountain Desert
Ladakh: The Mountain Desert

Ada Peters | Editor | E-mail

Video: Ladakh: The Mountain Desert

Video: Ladakh: The Mountain Desert
Video: Snow in Desert - Ladakh #shorts 2024, Maart
Anonim

Ladakh is een plaats die aardrijkskunde transformeert van een saai schoolonderwerp in een prachtig drama van hoogte en terrein. Een drama waarin je kunt ademen op elk willekeurig referentiepunt: de Great Himalaya, de Indus River, de Zanskar Range, Siachen Glacier …. Hier proberen we het landschap van Ladakh in het algemeen uit te leggen, hoe je het kunt verkennen via een aantal geweldige roadtrips en hoe dit terrein en klimaat de lokale cultuur en het leven bepalen.

Weg van Manali naar Leh (Foto door Himalayan Trails)
Weg van Manali naar Leh (Foto door Himalayan Trails)

IN EEN OOGOPSLAG…

De Grote Himalaya, de barrière die Ladakh van de rest van het land scheidt, loopt in ruwweg zuidoost naar noordwestelijke richting, en bijna alle andere primaire kenmerken van Ladakh's aardrijkskunde volgen dezelfde richting, in herhaalde parallelle lijnen. De Grote Himalaya maakt Ladakh tot wat het is, aangezien de glorieuze hoogten ervan voorkomen dat moessonwolken overgaan naar dit gebied, waardoor het in de 'regenschaduw' komt, waardoor het terrein een 'bergwoestijn' wordt.

Zanskar

Het volgende bereik is de Zanskar-reeks, waarvan je ook overkruist terwijl je over de weg reist. Tussen de Grote Himalaya en de Zanskar vallen de Suru en Zanskar rivieren en hun valleien. De Zanskar is nog steeds een minder bekend deel van Ladakh; het is het meest bekend bij trekkers. Padum is de uitvalsbasis voor tochten en het bezoeken van kloosters zoals Karsha of Phugtal. De Stok Kangri, een deel van de Zanskar-reeks, is zichtbaar vanaf Leh en verleent het een achtergrond van grootsheid en sneeuw.

Centraal Ladakh

Grofweg evenwijdig aan de Zanskar-reeks, opnieuw op een zuidoost-noordoostelijke as, ligt het gebied dat het meest bekend is bij niet-Ladakhis: de Indusrivier en zijn vallei, met gompa's die op de oevers ervan liggen, een gebied dat we Centraal-Ladakh kunnen noemen.

De Indus komt naar voren in het westen van Tibet, vanuit het noorden van de berg Kailash, komt Ladakh binnen aan de zuidoostelijke grens bij Demchok en stroomt noordwaarts door het midden van Centraal-Ladakh. De rivier accepteert ook de schatting van praktisch alle rivieren waarover je in Ladakh zult horen: Suru, Zanskar, Shyok, Nubra. Vanaf hier stroomt het naar Baltistan, Gilgit en Pakistan - het is de ruggengraat van de Pakistaanse gebieden Punjab en Sindh. India dankt zijn naam aan de Indus door een fascinerende culturallinguïstische progressie. De Sanskrietnaam 'Sindhu' van de rivier werd 'Hindoe' in het Perzisch en 'Indus' in het Grieks. Dus, 'Hindustan' was de naam die in Centraal-Azië werd gegeven aan dit land over de Indus, welke veroveraars uit het westen, van Alexander tot Ghazni tot Babur, streefden ernaar. En 'India' werd de Europese term. De rivier gaf ook zijn naam aan de Indus Valley Civilization (3500-1500 v.Chr.), Verspreid over locaties in Pakistan en India, waarvan er vele langs deze rivier floreerden.

De Indus, en de lokale smeltwaterstromen die erin stroomden, waren de enige middelen voor irrigatie voor mensen die zich vestigden in Centraal-Ladakh. Naast deze waterkanalen creëerden ze deze juwelen van groene velden, populieren en wilgen, de goud-en-oranje paletten van de herfst, witgekalkte huizen, boeddhistische tradities en kloosterschatten … allemaal uit een bruin canvas barstend.

Hemis-klooster (foto door hceebee)
Hemis-klooster (foto door hceebee)

Voor de toerist is Midden-Ladakh, van zuid naar noord, een litanie van kloostervillagen: Hemis, Stakna, Thiksey, Stok, Shey, Leh, Spituk, Phiyang, Basgo, Likir, Alchi, Ridzong en Lamayuru.

Nubra-regio

Aan de andere kant van de Indusvallei ligt de Ladakh Range. Als je naar de Nubra-regio wilt, moet je in dit bereik Khardung La oversteken. In het noordoosten van Ladakh ligt Nubra, bestaande uit de valleien van de rivieren Nubra en Shyok, die hier samenkomen om uiteindelijk de Indus binnen te stromen. Nubra staat bekend om zijn prettige postkaart … vanwege zijn overvloed aan duindoorn; voor de dubbel gehavende Bactrische kamelen; voor zandduinen langs de Shyok-rivier; en de dorpen Diskit, Hundar en Panamik zijn bekende toeristische plekken. De Grote Meren In het zuidoosten van Ladakh ligt het kriskrasachtige berglandschap met de drie grote meren van Ladakh. Dit is een voortzetting van het Changthang-plateau in Tibet. Dit gebied is zo'n verzameling pieken en bergkammen dat smeltwater hier geen goede helling vindt om weg te stromen, waardoor de prachtige zoutwatermeren van Pangong Tso, Tso Moriri en Tso Kar worden gevormd. Van deze valt Pangong meestal in Tibet.

DE GROTE WEGREIZEN

De reiziger die over de weg naar Ladakh reist, of het nu om Srinagar (431 km) of Manali (474 km) gaat, is een van de grote roadtrips van de wereld. De Manali-route is langer en is idealiter in twee dagen klaar (zoals bussen doen), terwijl touroperators deze afleggen in een ongemakkelijke dagtrip van ongeveer 16 uur. De Srinagar-route duurt ook 2 dagen met de bus, maar een lange eendaagse reis met touroperators.

Manali naar Leh

Van Manali kruist de route vier passen, waarvan Rohtang Pass de baby is op 13.051 ft; Baralacha La ligt op 16.049 voet, en later zijn Lunglacha La (of Lachulung La) en Tanglang La in het Zanskar-gebergte ruim 16.400 voet.

Vroeg in de reis passeert men de Rohtang Pass, een grote attractie voor Manali-toeristen, maar een relatief kleine marker op deze specifieke reis. Het Lahaul-gebied van Himachal - waar je in Keylong verblijft - is een voorbode van de ontredderende boomloze schoonheid die nog moet komen.Later in de reis worden de grimmige bergen alsof delicate aquarellen van oker, roest, roze, rood, blauw … in elkaar overgaan. Bekijk het prachtige Suraj Tal, de bron van de Bhaga-rivier, en steek de winderige Baralacha La over, een driewegkruising. Je weg vanuit Manali ontmoet een weg naar Spiti en een naar Leh.

De camping van Sarchu, waar veel bussen halt houden voor de nacht, brengt je naar Ladakh. Dit droge, winderige maanlandschap is een weidegebied voor de Changpa-nomaden en hun kuddes schapen, geiten en jakken.

Een ander opvallend kenmerk van deze reis zijn de Morey-vlaktes, een 40-km lang stuk vlakheid; zelfs hier richtten de Changpa basiskampen op. In de buurt van Lunglacha La, die in de Zanskar-reeks valt, zijn de gedraaide, gemartelde vormen van door wind geërodeerde rotsen (zie je deze op beide routes) bijzonder dramatisch.

Srinagar naar Leh

Vanuit Srinagar is het de Zoji La (11,318 voet) die de markering is van een dramatisch veranderend landschap - aan de Kasjmier-zijde, alpiene schoonheid, en aan de andere kant is er geen boom te zien. Het is gewoon het Drass-gebied in het westen van Ladakh dat door Zoji La vocht krijgt en maandenlang met sneeuw bedekt is. Sommigen zeggen dat het de koudste bewoonde plaats is na Siberië!

Beide reizen eindigen in de Indus Vallei in het centrum van Ladakh, waar, als je overdag bij daglicht aankomt, de groene oasedorpen eindelijk verlichting brengen van de epische grimmigheid. Je bent nu in hoofdstad Leh.

ECOLOGIE ALS LEVEN

Zoals op zoveel plaatsen, definieert geografie geschiedenis en levensstijl in Ladakh. Kras op het besneeuwde oppervlak en het is in de winter dat de Ladakhi-samenleving op zichzelf staat. Zonder toerisme en geen landbouw, nadat de voorraden van zout, suiker, rijst, bloem, gas, kerosine, aardappels en meer zijn verzameld, is het tijd voor vieringen. Vrienden, buren en gezinnen komen samen en smullen zich te goed aan rijstbier, tweehonderd jaar oude bruiloften worden gehouden en het maken van muziek en het vertellen van verhalen vinden plaats in het midden. Rond Leh houden de kloosters van Spituk, Stok, Thiksey, Chemrey en Matho hun festivals tussen november en maart. De jongeren spelen veel ijshockey. Het leven kan echter moeilijk zijn. Water moet worden verzameld uit voorraadtanks of zijn afgeleid van gesmolten ijs. En toch is alle sneeuw zo belangrijk om te overleven in Ladakh. Het is bevroren leven, dat de tarwe- en gerstvelden zal irrigeren in de vorm van smeltwaterstromen en de belangrijkste bron van water zal zijn in de zomer.

Schaarste aan hulpbronnen zoals water betekent dat mensen samenwerken. Je kunt zien hoe de irrigatiekanalen van smeltwater worden gebruikt. Elke boer blokkeert het kanaal met stenen, watert haar velden tot voldoende, en verwijdert vervolgens de stenen zodat het water naar andere velden beweegt. Schaarste aan landbouwgrond (aangezien bij gebrek aan regen alleen glaciale stromen of de Indus-wateren dit land kunnen bevloeien), worden huizen gebouwd die dramatisch op hellingen blijven hangen om geen productief land te verspillen.

Historisch gezien, als een manier van leven, betekent schaarste aan middelen dat niets werd weggegooid. Zoals geleerde Helena Norberg-Hodge schreef: "Wat niet gegeten kan worden, kan aan dieren gevoerd worden, wat niet als brandstof gebruikt kan worden, kan het land bemesten …. Ladakhis patchen hun handgeweven gewaden tot ze niet meer gepatcht kunnen worden. Eindelijk, een versleten mantel zit vol met modder in een zwak deel van een irrigatiekanaal …. "In Ladakh werden zelfs menselijke uitwerpselen niet verspild. Elk huis had, en heeft nog steeds, een droge compost latrine met een gat ver beneden. Aarde en keukenas werden toegevoegd aan het afval "om ontbinding te helpen, betere kunstmest te produceren en geuren te elimineren". Deze compost werd later in de velden gebruikt.

Er is letterlijk geen afval, schreef de geleerde, en vandaag, terwijl we zitten temidden van onze vervuilde rivieren, onhandelbaar stedelijk afval, uitputtende bronnen, stijgend brandstofverbruik en opwarming van de aarde, is Ladakh een uitstekende plek om je af te vragen wat we hebben verloren. Bezoek het Women's Alliance Community Center in Leh om de wereld van Ladakh's ecologische tradities en wereldbeelden te betreden; er zijn dagelijkse shows (3 uur) van de een uur durende documentaire Ancient Futures: Learning from Ladakh

Deze functie is enorm te danken aan het prachtige werk van twee Ladakh-geleerden: Janet Rizvi (Ladakh) en Helena Norberg Hodge (Ancient Futures)

Aanbevolen: