Bengaluru-Munnar-Bengaluru: Into the Blue Mountains

2024 Auteur: Ada Peters | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 15:33

Ik verzette me bijna tegen deze rit omdat de opdracht tijdens de drukste tijd van mijn professionele jaar kwam. Maar het was onmogelijk om nee te zeggen tegen de aantrekkingskracht van het reizen langs de plooien van de West-Ghats door drie staten, tot het hoogste punt in Anamudi in Eravikulam National Park, het laagste in de Palakkad Gap, en door de Nilgiris, de 'gezamenlijke 'die het verbindt met de Eastern Ghats. De andere grote attractie reed door de High Range van Munnar in een tijd dat het in een fijne, mistige, buiten het seizoen vallende motregen gesluierd zou zijn.

Wij, mijn man Ramesh en ik, hadden besloten om 's morgens vroeg vanuit Bengaluru te beginnen, maar tegen de tijd dat onze chauffeur opdaagde, was het na 9 uur. Als gevolg daarvan raakten we verstrikt in een van de beruchte verkeersrampen van Bengaluru, die ook op Mysore Road bleef bestaan. Het Bandipur National Park maakte dat echter meer dan goed. We bereikten Bandipur een beetje na twee en gingen rechtstreeks naar MC Resorts aan de rand van het bos. Het resort had een safari naar Bandipur om 16.30 uur en we begonnen ermee.

Helaas werden we vergezeld door een stel jongens die volhielden met harde moppen en in het algemeen zoveel lawaai maakten dat het niet alleen vervelend was, maar ook, tot de bittere teleurstelling van de rest van ons, een tijger die naar buiten liep pad draaide zich om en liep terug het kreupelhout in. We zagen verschillende andere dieren echter: grote groepen herten, olifanten, pauwen, gaur, papegaaien, adelaars en apen.

Het hoogtepunt van de halte Bandipur was de volgende ochtend de trektocht. Ramesh en ik waren om 6 uur op en Mara, de Betta Kuruba-gids van het resort, nam ons mee op een heuvel genaamd Aladagedde Betta. Op het pad waren de pugmarks van een luipaard en toen we begonnen te klimmen, konden we families van herten zien die naar de rand van het bos waren gekomen om te grazen en ons met milde bezorgdheid beschouwden. De heuvel, hoewel klein, bood een prachtig uitzicht op het bos. Naar boven gaan Himavad Gopalaswamy Betta (4.770 ft) bleek lonend te zijn. Er was een 13e-eeuwse tempel met een groots uitzicht op Bandipur en de omliggende heuvels van Neeladri, Hamsadri, Garudadri, Pallava en Mallikajunagiri en verschillende kloven. Toen we naar beneden kwamen, signaleerde een jonge jongen ons om te stoppen en wees ons een kudde olifanten aan, met drie volwassenen en twee baby's.

Rijden door Bandipur en Mudumalai wildparken naar Ooty, de wegen waren ongelijk, met enkele stukken bijzonder slecht. Wij bereikten Ooty, controleerden ons hotel, reden naar Fernhill en vervolgens naar Charing Cross voor dosas in Nahar's Chandan Restaurant en vervolgens naar Wally's Coffee Pub voor heerlijke koffie en cake. De volgende ochtend maakten we ons klaar om naar Coonoor te gaan, toen we onze Engelse vriend Allen tegenkwamen, die getrouwd is met een Toda-stamvrouw en die bijna 40 jaar in de Nilgiris heeft gewoond. Hij stelde voor een bezoek te brengen aan een Toda mund, of nederzetting / gehucht. Een Toda mund kan vrij groot zijn met maar liefst 50 gezinnen, of het kan klein zijn met slechts een handjevol gezinnen, zoals die waar we naartoe zijn gegaan in de buurt van Tamizhagam, het officiële pension van de Tamil Nadu.

De Toda's zijn een van de oorspronkelijke bewoners van de Nilgiris, samen met de Badagas, de Kota's en de Kurubas. Ze woonden vroeger in de hoogste delen van de Nilgiris en hun voorouders zijn nog steeds gehuld in mysterie; interessante vermoedens zijn theorieën over afkomst van de Grieken en de verloren stammen van Israël. De Toda-taal behoort toe aan de familie Dravidian. Vroeger leefden ze in ongewone woningen gemaakt van bamboe en riet, met kleine openingen waar ze doorheen zouden kruipen. De munds behouden nog steeds bamboe en riet heiligdommen of tempels, die heel fascinerend zijn.

Na het bezoek reden we naar Coonoor, een prachtige rit met de Coimbatore vlaktes die zich als een schaalmodel uitspreiden, de hellingen strekten zich uit zover het oog aan beide kanten kon zien, en de wolken daalden af en weg in wat een spel leek te zijn dat ze beneden met de aarde speelden. Dit is een van de mooiste stukken in de hele rit. In Coonoor hebben we een zeer aangenaam verblijf gehad in Velan's, een hotel dat is opgericht door de Britten, dat zijn charme in de oude wereld heeft behouden. Coonoor is niet zo bijtend koud als Ooty en dus zijn de avonden aangenaam nippig; we gingen een lange wandeling maken en kregen te horen dat we een paraplu moesten dragen, en natuurlijk was er later een fijne motregen.

Gaan van Coonoor naar Thrissur is een beetje een schok als je in stomende hitte van een uitnodigende kou wordt geworpen, en in de drukte van een stad vanuit de stilte van een klein heuvelstation. We checkten in ons hotel om erachter te komen dat een 24-uurs hartal (staking) zou beginnen om middernacht, dus vertrokken we snel naar Fort Kochi, een charmante plaats met zijn cafés aan het water en terrasjes en oude gebouwen. We hadden een geweldige tijd wandelen rond Fort Kochi en de Mattancherry-markt, waar je de waren van de oude pakhuizen kon ruiken, ook al waren hun deuren gesloten.Om deze oude markt af te lopen, moet je naar een andere tijd worden gebracht, wanneer hier schepen aanleggen die handelaren en goederen uit andere landen brengen.

Munnar, onze laatste stop, bood ons een letterlijk hoogtepunt. Terwijl de weg zich naar de heuvelstad slingert, zul je je laten verrassen door de dikke, bijna ongestoorde staat van sholas, en door hoe schoon alles is. De volgende ochtend waren we vroeg op om te bezoeken Eravikulam National Park, niet alleen om de Nilgiri te zien, maar ook om naar Anamudi te gluren, de hoogste top aan deze kant van de Himalaya en het landschap in het algemeen: glooiende graslanden, kleine heuveltjes en shola-bossen. Ik had gehoopt een kudde te zien maar we zagen er maar één die heel snel wegliep alsof hij zich haastte.

We keerden terug naar Bengaluru via Palakkad, vanwaar de rit voor een deel van de weg geweldig is, want het is een prachtig onderhouden tolweg, vrij van vrachtwagens en andere zware voertuigen. Er zijn enorme stukken niets aan weerszijden, en de weg leek een brug tussen de opgetogenheid die we voelden over de reis en de gedachte om terug te gaan naar de eisen van het werk en de stad.

Onze laatste stop was Salem, die we bereikten op een zondag, toen alles gesloten was. We reden 15 km naar Kandhasramam, een tempel voor Lord Murugan, hoog op een heuvel, en bleven staan kijken naar de stad van Salem, die zich als een lego ver weg verspreidde. We stonden omsingeld door hoge bomen, vogels piepten op de takken om ons heen en een wilde wind floot in de bossen die zich voor ons uitstrekten. Het was een passend einde van onze 10-daagse rit.

OP DE WEG

Deze rit gaat door drie staten: Karnataka, Tamil Nadu en Kerala, door beschermde bossen, omhoog ghats, door stad en land vlaktes en langs de zee. De toestand van de weg varieert via de route. Van Bengaluru tot Bandipur zijn de wegen redelijk goed, maar vanaf hier zijn ze door Mudumalai in een slechte staat. Het traject naar Ooty via Gudalur is redelijk, behalve dat er reparatiewerkzaamheden plaatsvinden en de weg omhoog vaak geblokkeerd raakt. Op dezelfde manier, langs de hele route terug, beginnend een beetje na Avanashi tot Hosur, is er aanzienlijk wegwerkzaamheden gaande en zijn er frequente stukken waar de weg slechts modder en stof is.

De stukken tot aan Munnar en tot Coonoor zijn een beetje lastig, vooral als het regent of mistig is, en er moet zorgvuldig worden onderhandeld. Het beste is om deze stukken 's nachts te vermijden. Van Bengaluru naar Mysore, neem je SH17; van Mysore naar Gudalur via Bandipur en Mudumalai bevindt u zich op NH212. Vervolgens neemt u de Mettupalaiyam Road of NH67 van Gudalur naar Coimbatore via Ooty en Coonoor. Van Coimbatore naar Thrissur en vervolgens naar Kochi, het is NH47. Van Kochi tot Munnar, je staat op NH49. Terug naar Coimbatore via Kalady (NH49), Angamaly, Chalakkudy, Vadakancherri, Alathur en Palakkad (NH47) en vandaar naar Salem, opnieuw op NH47. Vanaf hier gaat u verder op NH7 naar Bengaluru. Benzinepompen, bandenreparatiewinkels, dhabas en garages zijn op deze route in overvloed beschikbaar. Er zijn maar twee stukken waar bijna niets is: tussen Mandya en Srirangapatna, en tussen Madukkarai en Karumadampatti. Tijdens het rijden van Coonoor naar Coimbatore, en van Munnar naar Palakkad, is het verstandig om heel vroeg in de ochtend te beginnen, omdat wegen vaak later op de dag druk worden en je niet net zo veel zult genieten van het geweldige uitzicht. Vergeet ook niet dat de uitstapjes in en vanuit Kochi en Bengaluru erg druk zullen zijn tijdens de spitsuren.

Over de auteur:

Kala Ramesh is een freelance schrijver die lesgeeft in een universiteit in Bangalore. Ze reist graag per auto en vindt niets beters dan een onbezette vakantie. Ze houdt van het buitenleven en ruilt vrijwel alles in het wild.